IVF یکی از پیشرفت های شگفت انگیز در علم ناباروری است که تحت عنوان باروری در محیط آزمایشگاه شناخته می شود. IVF یعنی کشت تخمک زن و اسپرم مرد در آزمایشگاه و سپس انتقال امبریو تشکیل شده از طریق دهانه رحم به داخل حفره رحم. در سال ۱۹۷۸ دختری به نام لوئیس براون اولین نوزاد حاصل از IVF متولد شد.
برای چه کسانی روش درمان IVF انتخاب می شود.
- مشکلات لوله های رحمی
- اندومتریوز
- نازایی بدون علت ۱۰% موارد نازایی
- سابقه بیماری های عفونی مثل سل و اندومتریوز
- سن بالای خانم ها
روش درمان: پس از تشکیل پرونده و انجام آزمایشات هورمونی و عکس رحم و ازمایش اسپرموگرام
- سونوگرافی واژینال در روز ۲ یا ۳ پریود
در صورت مناسب بودن رحم و تخمدان
- از روز ۵ عادت قرص جلوگیری LD شبی یک عدد قرص مصرف شود تا بسته تمام شود (۲۱ عدد قرص)
- کپسول داکسی سیلین هر ۱۲ ساعت به مدت ۲۰ روز توسط زوجین مصرف شود
- تزریق سوپرفکت به صورت زیر جلدی در صورت لزوم که در تزریق این دارو وقفه نبایدایجاد شود
- تجویز داروی HMG طی ۱۴-۱۰ روز در صورت آمادگی تخمدان ها یعنی رسیدن چند فولیکول به حدود ۲۰-۱۸ میلی متر آمپول HCG تزریق می شود. ۲۴ ساعت بعد از تزریق HCG
- تخمک کشی و گرفتن نمونه اسپرم از همسر در همان روز لقاح در محیط آزمایشگاه انجام می شود
- ۷۲-۴۸ ساعت پس از عمل تخمک کشی در صورت انجام لقاح و تقسیمات سلولی امبریو (جنین) تشکیل شده به داخل حفره رحم منتقل می شود
همزمان با روش های درمان ناباروری، ورزش و استفاده از تکنیک های تنفسی در کاهش استرس زوج نابارور سودمند است
وجود ارتباطی روشن و صمیمی بین زوجین و حمایت های عاطفی طرفین نیز یکی از راه های کاهش استرس ناشی از ناباروری است.
در نتیجه درصد پاسخ دهی IVF:
برای زنان زیر ۳۵ سال ۳۰ تا ۳۵ درصد
زنان ۳۵ تا ۳۷ سال ۲۵ درصد
زنان ۳۸ تا ۴۰ سال ۱۵ تا ۲۰ درصد
و زنان ۴۰ سال به بالا ۶ تا ۱۰ درصد می باشد.
